G.&T.

Hüzünler beklerken Ay'ın yükselişini, Yürekler topraklara düşer tek tek…

Sessizliklere gömülmüş aydınlık

Hatırlatır solup giden yükselişlerini…

(Gülşan Karademir)

Yürek toprağa düşer de yanmıştır artık tohumu, Toprak yeşerecek sanar da tohum bilir yeşermez artık. Hırsından çatlar toprak! Gökyüzü ağlar toprak ıslanır da Hasretle bekler yeşersin. Ama nerede, ne zaman?

(Taha Çağlar)

Tohum "güneş"i gördüğü zaman, Yeşerir de toprak vermez izin. Hırsıyla toprak tohumu sever de Kıskanır izin vermez "güneş"i görmesine.. Der ki "Sen yeşerme de benim ol böyle yanık halinle"...

(Gülşan Karademir)

Tohum kabul etmez artık toprağı, Toprağın yüreği geniş alırım sanır!

(Taha Çağlar)